Voordat de jeugdverpleegkundigen in gesprek gaan met brugklassers, wordt er klassikaal een vragenlijst afgenomen. Sommige kinderen vertellen alles, anderen niets. Met dit blog sluit Tita van der Pot haar reeks Praten met een brugklasser af.
Dat is wat ik vond, nu zo’n jaar geleden. Mijn dochter van 13 begon te puberen, zelf stond ik aan de start van de overgang. Allebei tjokvol hormonen: dat is geen goede combinatie!
In de krant lees ik een artikel over hufterig gedrag van ouders, die steeds vaker al schreeuwend en scheldend hun (aankomend) sporttalentje aanmoedigen om zich ook hufterig te gedragen. Omdat winnen belangrijk is en daarbij alle fatsoensregels aan de laars gelapt mogen worden. Zo staat het er niet, maar zo vat ik het even samen.
In dit laatste blog uit de serie Zorg voor schoolverzuim schrijft jeugdverpleegkundige Maggie over Monica, een meisje dat al 16 jaar is maar door haar moeder wordt behandeld alsof ze nog niets zelf kan en durft.
Reda is joviaal, vrolijk, maar ook moe. Na te korte nachten sleept hij zich door de schooldagen heen en dat is te zien in zijn cijfers. Waar zijn korte nachten door komen, valt te raden.
Soms krijgt Tita een ingewikkeld antwoord op de vraag die op het eerste gezicht zo eenvoudig lijkt: met wie woon je in huis? Zo ook van Isabel, van wie de ouders co-ouderschap hebben.
Met haar gothic kleding, dikke metalen ketting en uitgesproken make-up is Lisa een opvallende verschijning. School vindt haar uiterlijk eng en twijfelt of het wel goed met haar gaat. Dat komt niet alleen door haar uiterlijk; Lisa heeft ook veel verzuimproblemen. Daarom wordt ze aangemeld voor een gesprek met jeugdverpleegkundige Maggie.
